أعوذ بالله من الشیطان الرجیم
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
بخوان این سوره را به نام خدای رحمتگر مهربان
وَ الضُّحى (1) وَ اللَّیْلِ إِذا سَجى (2) ما وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَ ما قَلى (3) وَ لَلْآخِرَةُ خَیْرٌ لَکَ مِنَ الْأُولى (4) وَ لَسَوْفَ یُعْطیکَ رَبُّکَ فَتَرْضى (5) أَ لَمْ یَجِدْکَ یَتیماً فَآوى (6) وَ وَجَدَکَ ضَالاًّ فَهَدى (7) وَ وَجَدَکَ عائِلاً فَأَغْنى (8) فَأَمَّا الْیَتیمَ فَلا تَقْهَرْ (9) وَ أَمَّا السَّائِلَ فَلا تَنْهَرْ (10) وَ أَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ (11)
چند روزی است که از جانب خدای کریم به رسولش| وحی نمیشود. چه شده است؟ آیا این نشانه قهر خدای متعالی با رسول خویش است؟ آیا این پایان رسالت است؟ دشمنان و بدخواهان چه میگویند؟ دوستان و مؤمنان با خود چه میاندیشند؟
فشار این فضا بر جریان رسالت، نیازی به توضیح ندارد، زیرا همه میدانیم که تنها پشتوانه پیامبر خدا6 در پیشبرد امر خطیر رسالت، خداست و دلگرمی رسول اکرم6 از حمایت خدا با رسیدن وحی از جانب اوست.
سوگند به آن دم که آفتاب بگسترد«1» و سوگند به شب، آن گاه که تاریکىاش فراگیر شود و آرام یابد«2» که پروردگارت ـبرخلاف آنچه دشمنان میگویندـ نه رهایت کرده و نه تو را دشمن داشته است.«3»
آری، همانگونه که روز با روشنایی و شب با تاریکیاش آیه خداست، جریان و انقطاع وحی نیز هر دو نشانه خداست. آیا روز آیه دوستی خدا با مردم و شب نشانه قهر او با انسانهاست؟ هرگز؛ پس انقطاع وحی دلیل قهر خدا با تو نیست.
بالاتر از این، امیدوار باش! تو در این دنیا مورد رحمت ما هستی و سراى آخرت قطعاً براى تو بهتر از این سرا خواهد بود«4» و به زودى پروردگارت در آن سرا [چنان مقامى] به تو عطا کند که خرسند شوى.«5» مگر تو را کودکى یتیم نیافت، پس به تو پناه داد؟«6» و تو را راه نایافته دید، پس هدایتت کرد«7» و تو را تهیدست یافت، پس توانگرت ساخت«8» پس تو نیز یتیم را خوار و مغلوب مکن که خود درد یتیمى را احساس کردهاى«9» و سؤال کننده را که از تو مالى مى طلبد، از خود مران و بر او بانگ مزن که خود تلخى تنگدستى را چشیدهاى«10» و تو که با نعمت وحی راه یافتهای، پس نعمت پروردگارت (قرآن) را بازگوى.«11»
بدین ترتیب، خدای متعالی با بیاناتی سرشار از محبت به رسول خود 6 امید میدهد و شائبه هر وداع و قهری را میزداید. سپس به نعماتی که تا کنون به ایشان ارزانی داشته اشاره میکند و بر همین اساس، آن حضرت را به ادامه تبلیغ وحی و مردمداری فرامیخواند و فضای حزنانگیز حاصل از انقطاع وحی را به فضای امید و نشاط برای کار در راه خدا تبدیل میکند و برای همیشه، هر زمزمهای را که از توهم انقطاع لطف خدا به پیامبرش6 سرچشمه بگیرد، خاموش میکند.
جهت هدایتی سوره:
امیدافزایی و نشاط بخشی به پیامبر6 برای ادامه راه رسالت
انقطاع موقت وحی، نشان قهر خدا نیست. خدا با توست و آینده برای تو بسی بهتر است. راه نفوذ دلسردی را ببند. الطاف خدا درباره خودت را به یاد آور و تبلیغ وحی و مردمداری را تداوم بخش.
صدق الله العلی العظیم