أعوذ بالله من الشیطان الرجیم

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

بخوان این سوره را به نام خدای رحمتگر مهربان

‏تَبَّتْ یَدا أَبی‏ لَهَبٍ وَ تَبَّ (1) ما أَغْنى‏ عَنْهُ مالُهُ وَ ما کَسَبَ (2) سَیَصْلى‏ ناراً ذاتَ لَهَبٍ (3) وَ امْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ (4)

فی‏ جیدِها حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ (5)ابو­لهب است؛ پدر آتش. فرقی نمی­کند که کنیه اوست یا وصفی برای تحقیرش. به هر تقدیر او پدر آتش است، چون همواره آتش کینه اسلام در قلب او روشن است. تمام توانش را در مقابله با حقیقت اسلام به کار گرفته، اموال و اعمالش را در این جهت سامان­دهی می­کند. همسرش نیز هیزم­کش کوره دشمنی او با حق است و می‌کوشد آتش کینه و عداوت او نسبت به اسلام خاموش نشده، شعله­ورتر گردد.

آری، اموال اعمال و حتی همسرش و خلاصه، همه زندگی‌اش، نمایشی از دشمنی با اسلام است. او دیگر به جرثومه­ای در این وادی بدل گشته و نام و یادش، نماد بذل مال و تلاش برای ویرانی خانه حقیقت است.

دو دست ابولهب تباه و ناکارآمد باد و خودش نیز براى همیشه، تباه و از سعادت محروم باد!«1» دو دستش یعنی اموال و اعمالش  او را به اهدافش نرساند.«2» به زودى به آتشى سوزان و پرلهیب در­آید و براى همیشه در آن ماندگار خواهد بود.«3»

همسر او کسی است که هیزم آتش عداوتش را تأمین می­کند. خدای متعالی او را نیز به شوهرش ملحق می­سازد:

و همسرش نیز به آن آتش درخواهد آمد، در حالى که هیزم کش دوزخ است«4» و بر گردنش طنابى از پوسته درخت است.«5»

بدین ترتیب، خدای متعالی با کلامی قاطع، کبکبه پوشالی ابولهب و ابولهب صفتان را در هم می­شکند و آنان را  در چهره عناصری شکست خورده در مقابل اسلام و قرآن و پیامبر6 و حق و حقیقت، منزوی می­سازد.

صدق الله العلی العظیم